Van wie was Arabella Churchill?

Arabella Churchill (23 februari 1648 - 30 mei 1730) was een maîtresse van koning Jacobus II van Engeland. Ze was de dochter van Winston Churchill (een voorvader van premier Winston Churchill) en Elizabeth Drake, en zuster van John Churchill, 1e hertog van Marlborough.

Ze werd geboren als de oudste van twaalf kinderen. Op 17-jarige leeftijd werd ze hofdame van de hertogin van York, Anne Hyde. Al snel werd ze de maîtresse van de hertog van York, Jacobus, de latere koning Jacobus II. Tijdens het leven van Anne kreeg Arabella zeker twee kinderen van haar minnaar. Na het huwelijk met Maria d'Este ging hun relatie gewoon door en ze kregen nog twee kinderen.

Arabella leidde inmiddels een teruggetrokken leven in een huis aan St. James's Square in Westminster, Londen, dat Jacobus voor haar had gekocht, waar ze leefde van een toelage die Jacobus ook voor haar geregeld had. Nadat hun relatie rond 1674 eindigde, verkocht ze het huis voor een vorstelijk bedrag. Ze huwde met kolonel Charles Godfrey († 23 februari 1714). Zij kregen samen vier kinderen, van wie twee dochters de volwassen leeftijd behaalden.

Ze stierf in 1730 als rijke weduwe en werd begraven in Westminster Abbey.

Jacobus II van Engeland, Jacobus VII van Schotland (Engels: James) (Londen, 14 oktober 1633 – Saint-Germain-en-Laye, 16 september 1701) was koning van Engeland, Schotland en Ierland van 6 februari 1685 tot 1688. Hij was de laatste rooms-katholieke monarch van Engeland, Schotland en Ierland. Veel van Jacobus' onderdanen waren het niet eens met zijn politieke overtuigingen. Hij was bijvoorbeeld een fanatiek aanhanger van de absolute monarchie. Ook waren die mensen het niet eens met zijn religieus beleid. Dat resulteerde uiteindelijk in de Glorious Revolution. Zowel door het Engelse parlement als het Ierse parlement werd Jacobus op 11 december 1688 afgezet. Het Schotse parlement zette hem op 11 april 1689 af. Hij werd echter niet opgevolgd door zijn katholieke zoon, prins Jacobus Frans Eduard Stuart van Engeland en Schotland, maar door zijn protestantse dochter, koningin Maria II, en zijn schoonzoon en neef Willem III van Oranje-Nassau. Vanaf 1689 werden Willem en Maria gezamenlijk koning en koningin van Engeland, Schotland en Ierland. Jacobus II heeft nog één serieuze poging gedaan om zijn tronen te heroveren, in 1689. Hij landde toen in Ierland met een jacobitisch leger. Maar hij werd in de zomer van 1690 door de legers van Willem III verslagen tijdens de Slag aan de Boyne. Jacobus II keerde terug naar Frankrijk. Hij leefde de rest van zijn leven onder de bescherming van zijn neef en bondgenoot, koning Lodewijk XIV van Frankrijk.

Jacobus II is het best bekend om zijn inzet voor de absolute monarchie en tevens bekend omwille van zijn pogingen om in het koninkrijk de volledige godsdienstvrijheid in te voeren. Dit was echter tegen de wens van een meerderheid in het Engelse parlement. In Ierland en Schotland alsook in enkele Engelse en Welshe streken zoals Lincolnshire genoot Jacobus II wel de volledige steun van de katholiekgezinde bevolking en adel aldaar.