Van wie was Duncan Grant (malarz)?

Duncan James Corrowr Grant (ur. 21 stycznia 1885 w Rothiemurchus, Szkocja, zm. 8 maja 1978) – brytyjski artysta, członek Grupy Bloomsbury.

Adrian Stephen (1883 - 1948) was een Brits schrijver en psychoanalyticus. Hij was de jongste broer van Vanessa, Thoby en Virginia Stephen, de latere Virginia Woolf.

Zijn vader was de schrijver en biograaf Leslie Stephen. Na het overlijden van zijn vader betrok hij samen met zijn zussen een huis in de Londense wijk Bloomsbury. Hier zou de groep ontstaan die later bekend werd als de Bloomsburygroep. In 1910 nam hij met zijn zus Virginia en Duncan Grant deel aan een practical joke waarbij zij zich, verkleed als Abbesijnse prinsen toegang verschaften tot het vlaggenschip van de Royal Navy, de HMS Dreadnought. In 1936 publiceerde Stephen een boek over deze Dreadnought hoax. In 1914 trouwde Adrian met Karin Costelloe. Tijdens de Eerste Wereldoorlog weigerde Stephen - evenals Lytton Strachey en Leonard Woolf dienst. Hij bracht de tijd die de oorlog duurde door op het platteland van Essex, waar hij werkte op een boerderij.

Stephen had aanvankelijk rechten gestudeerd, maar studeerde later geneeskunde. Onder invloed van James Strachey raakte hij betrokken bij de psychoanalyse. Met Strachey zou hij een van de pioniers in Engeland worden op dit gebied. Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte hij zo verontwaardigd over de daden van de nazi's dat hij zijn pacifisme liet varen en als arts dienst nam in het Britse leger.

Stephen had twee dochters: Ann en Judith.

Giles Lytton Strachey (Londen, 1 maart 1880 – Hungerford, Berkshire, 21 januari 1932) was een Brits essayist en schrijver. Zijn werk is kritisch en biografisch van aard. Hij was een bekend lid van de Bloomsbury Groep.

Vanessa Bell, geboren Stephen (Londen, 30 mei 1879 - Firle (Sussex), 7 april 1961) was een Engelse kunstschilderes en binnenhuisarchitecte, lid van de Bloomsburygroep en de zus van Virginia Woolf.

John Maynard Keynes, 1. Baron Keynes [keɪnz] (* 5. Juni 1883 in Cambridge; † 21. April 1946 in Tilton bei Firle, East Sussex) war ein britischer Ökonom, Politiker und Mathematiker. Seine Gedanken haben Theorie und Praxis der Makroökonomie und die Wirtschaftspolitik von Regierungen grundlegend verändert. Er arbeitete wesentlich zu den Ursachen von Konjunkturzyklen und verfeinerte diese Theorien erheblich. Keynes war einer der einflussreichsten Ökonomen des 20. Jahrhunderts. Seine Ideen sind die Grundlage für die als Keynesianismus bekannte Denkschule und ihre verschiedenen Nachfolger.

Während der Weltwirtschaftskrise in den 1930er-Jahren führte Keynes eine Revolution des ökonomischen Denkens an. Er stellte die Ideen der neoklassischen Theorie in Frage, wonach freie Märkte kurz- bis mittelfristig automatisch zu Vollbeschäftigung führen würden, solange die Arbeitnehmer in ihren Lohnforderungen flexibel wären. Er argumentierte, dass die gesamtwirtschaftliche Nachfrage das Gesamtniveau der Wirtschaftstätigkeit bestimmt und dass eine unzureichende gesamtwirtschaftliche Nachfrage zu längeren Perioden hoher Arbeitslosigkeit führen könnte. Keynes befürwortete die Anwendung der Fiskal- und Geldpolitik, um die nachteiligen Auswirkungen wirtschaftlicher Rezessionen und Depressionen abzumildern. Er beschrieb diese Ideen in seinem 1936 veröffentlichten Opus magnum Allgemeine Theorie der Beschäftigung, des Zinses und des Geldes. In den späten 1930er Jahren hatten führende westliche Volkswirtschaften begonnen, Keynes’ politische Empfehlungen zu übernehmen. Als Leiter der britischen Delegation bei der Konferenz von Bretton Woods war Keynes weiterhin an der Gestaltung der nach dem Ende des Zweiten Weltkriegs eingerichteten internationalen Wirtschaftsinstitutionen beteiligt.

Keynes’ Einfluss begann in den 1970er-Jahren zu schwinden, aufgrund der Stagflation, die viele westliche Volkswirtschaften in diesem Jahrzehnt plagte. Auf theoretischer Ebene übten Milton Friedman und andere Ökonomen scharfe Kritik an der klassischen keynesianischen Theorie. Friedman argumentierte etwa, dass es unmöglich sei, den Konjunkturzyklus mit Fiskalpolitik (deficit spending) zu beeinflussen. Durch das Aufkommen des Neukeynesianismus in den 1980er Jahren kam es zu einer Veränderung des Keynes’schen Denkens. Der Neukeynesianismus lieferte theoretische Argumente für wirtschaftspolitische Maßnahmen, die als Reaktion auf die Weltfinanzkrise von 2007 bis 2008 in vielen Industriestaaten ergriffen wurden, und ist der internationale Konsens der zeitgenössischen Wirtschaftswissenschaft.

Als das Time Magazine Keynes 1999 zu den wichtigsten Menschen des Jahrhunderts zählte, erklärte es, dass „seine radikale Idee, dass Regierungen Geld ausgeben sollten, das sie nicht haben, den Kapitalismus gerettet haben könnte“. The Economist bezeichnete Keynes als „Großbritanniens berühmtesten Ökonomen des 20. Jahrhunderts“.

David (Bunny) Garnett (Brighton, 9 maart 1892 - Montcuq, 17 februari 1981) was een Brits schrijver en publicist. Als kind droeg hij een mantel van konijnenbont en daaraan dankte hij de bijnaam Bunny, die zijn familie en vrienden de rest van zijn leven zouden gebruiken,

Garnett was de zoon van de schrijver Edward Garnett en Constance Black, vertaalster van met name Russische literatuur. Hij weigerde tijdens de Eerste Wereldoorlog dienst op grond van gewetensbezwaren en bracht de oorlogsjaren door op een boerderij in Suffolk, Sussex, waar hij de kunstschilder Duncan Grant leerde kennen. Grant was een van de leden van de Bloomsburygroep. Literaire erkenning kreeg Garnett met de verschijning van zijn roman Lady into Fox (1922). Hij begon een boekhandel nabij het British Museum en een eigen uitgeverij: de Nonesuch Press. Zijn roman Aspects of Love (1955) werd later door Andrew Lloyd Webber tot een musical verwerkt.

Zijn eerste vrouw was Rachel Marchall (een zuster van Frances Partridge). Met haar kreeg hij twee zonen, Richard en William. Zijn vrouw overleed evenwel op jonge leeftijd aan de gevolgen van borstkanker. Garnett had ook seksuele relaties met Duncan Grant en Francis Birrell. Hij was op Charleston Farmhouse aanwezig bij de geboorte van Angelica Bell, de dochter van Vanessa Bell en Duncan Grant en voorspelde toen dat hij later met haar zou trouwen. Tot afschuw van haar ouders, gebeurde dat inderdaad in 1942 (de bruidegom toen net 50, de bruid 23). Zij kregen samen vier dochters (Amaryllis, Henriette en de tweeling Nerissa en Frances). De oudste dochter Amaryllis Garnett werd actrice.

Angelica en Bunny scheidden in 1961 en daarna leefde Garnett in Frankrijk, waar hij uiteindelijk ook overleed.