Van wie was Madame de Staël?

Anne-Louise Germaine Necker, barones van Staël-Holstein, met als roepnaam Germaine de Staël ook bekend onder de naam Madame de Staël (uitspraak: [stal]) (Parijs, 22 april 1766 – aldaar, 14 juli 1817), was een Frans-Zwitsers romanschrijfster, essayiste en filosofe. Ze organiseerde een literaire salon in Parijs en (al of niet noodgedwongen) in het Zwitserse Coppet. Zij werd uitgewezen door Napoleon Bonaparte en reisde daardoor rond in Europa. De Staël bouwde intellectuele contacten en sloeg – als reactie op het Franse rationalisme – een brug met de Duitse romantiek. Madame de Staël was in politiek opzicht gematigd vooruitstrevend en bewonderde het Engelse parlementaire systeem, dat zij als voorbeeld zag voor Frankrijk. Hoewel zij als vrouw geen politieke macht kon hebben, beschikte ze over aanzienlijke invloed, genoeg om in 1814 naast Engeland en Rusland ironisch een soort "supermacht" genoemd te worden. De Staël mengde politiek en liefde.

Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (Parijs, 2 februari 1754 – aldaar, 17 mei 1838), hertog van Talleyrand, vorst van Benevento, was een Frans politicus en diplomaat. Hij werkte succesvol als ambassadeur, minister van Buitenlandse Zaken (drie keer) en premier onder het regime van Lodewijk XVI, Napoleon I, Lodewijk XVIII, Karel X en Lodewijk Filips.

Hij speelde een belangrijke rol op het Congres van Wenen in 1814-1815, waar hij een gunstige regeling voor Frankrijk onderhandelde. Omdat hij onder zeer uiteenlopende regimes hoge posten heeft bekleed, wordt Talleyrand wel beschouwd als het schoolvoorbeeld van een opportunistisch politicus. Talleyrand behield steeds de etiquette en tafelmanieren van het ancien régime.

Louis Marie Jacques Amalric, comte de Narbonne-Lara (August 1755 – 17 November 1813) was a French nobleman, soldier and diplomat.

Born at Colorno in the Duchy of Parma, Louis, comte de Narbonne-Lara, was possibly the illegitimate son of King Louis XV of France. Raised at Versailles and educated with a focus on classical studies and military training, he became colonel of the Army at 25. He married Marie Adélaïde de Montholon, with whom he had two daughters, and also had two illegitimate children.

Narbonne-Lara held various military and diplomatic roles throughout his life. During the French Revolution, he served as Minister of War under Louis XVI but resigned due to disagreements with the Feuillants. He later joined the Army of the North and was promoted to lieutenant general. After the fall of the monarchy, he fled France and returned in 1801.

Napoleon called him into service in 1809, and he held several prominent positions, including Governor of Raab, divisional general commander in Trieste, and minister plenipotentiary in Bavaria. He advised Napoleon against invading Russia but was not heeded. Following the Russian Campaign, he served as the French ambassador in Vienna and Governor of Torgau. He died of typhus in 1813, and his name was inscribed on the Arc de Triomphe.