Van wie was Marie de Rohan?

Marie Aimée de Rohan (French pronunciation: [maʁi ɛme də ʁɔɑ̃]; December 1600 – 12 August 1679) was a French courtier and political activist, famed for being the center of many of the intrigues of the first half of the 17th century in France. In various sources, she is often known simply as Madame de Chevreuse.

Henry Rich, 1st Earl of Holland (baptised 15 August 1590, died 9 March 1649), was an English courtier and politician executed by Parliament after being captured fighting for the Royalists during the Second English Civil War. Younger brother of Robert Rich, 2nd Earl of Warwick, a Puritan activist and commander of the Parliamentarian navy during the Wars of the Three Kingdoms, Henry was better known as an "extravagant, decorative, quarrelsome and highly successful courtier".

A close friend of Charles I and his favourite the Duke of Buckingham, Rich performed various diplomatic errands, including negotiations for Charles' marriage to Henrietta Maria of France in 1625. He took part in the unsuccessful attack on Saint-Martin-de-Ré in 1627 and held a number of important positions at court during the 1630s. When the First English Civil War began in August 1642, Rich remained in London rather than joining the Royalists, but like other moderates became disillusioned with the war. He defected in July 1643 after failing to persuade his cousin and commander-in-chief of the Parliamentarian army, Robert Devereux, 3rd Earl of Essex, to negotiate peace terms.

When Charles agreed a truce with the Catholic Confederation in September 1643, Rich returned to London and narrowly escaped being tried for treason. After peace talks between Charles and Parliament broke down in late 1647, he fought for the Royalists in the Second English Civil War and was captured in July 1648. Having escaped trial previously, he was executed in March 1649, although Rich claimed he had always been faithful to Parliament and never changed the "principles that ever I professed". This was a view shared by many Parliamentarian moderates, particularly after the Execution of Charles I in January 1649.

Charles de l'Aubespine, marquis de Châteauneuf (22 February 1580 – 26 September 1653) was a French diplomat and government official.

The marquis de Châteauneuf was the grandson of Claude de l'Aubespine, baron de Châteauneuf. He was made an abbé. He was French ambassador in Holland (1609), in the Habsburg Netherlands (1611–1616), in the Valtellina (1626), and in England (1629–1630).

He then served as the Keeper of the Seals (minister of justice) from 1630, when he replaced Michel de Marillac, until 1633. During that time he was a member of the extraordinary commission that condemned to death the marshal Louis de Marillac and Henri, duc de Montmorency. He conspired with the duchesse de Chevreuse against Richelieu (1633), and was deprived of his office and imprisoned in the castle of Angoulême where he stayed for ten years.

Released at the death of Louis XIII, he conspired again against Mazarin in the cabale des Importants, 1643. He was appointed again as Keeper of the Seals from 1650 to 1651.

He died at the château de Leuville (Essonne département) in 1653.

Henri de Talleyrand-Périgord, comte de Chalais (1599–1626) was a favorite of Louis XIII of France.

He was born in 1599 as son to Daniel de Talleyrand-Périgord, Prince de Chalais and Françoise de Montluc, daughter of Maréchal de Montluc. He started to serve in the military early in his life. He was at the Siege of Montauban in 1621. He became Head of the King's Wardrobe to King Louis XIII.

He married Charlotte de Castille and fought and killed her lover in a duel.

He was accused of conspiracy against Richelieu, arrested at Nantes, and beheaded by an unskilled axeman who took over 30 blows to sever the head.

Karel IV van Lotharingen (Nancy, 5 april 1604 - Allenbach, 18 september 1675) was van 1625 tot aan zijn dood hertog van Lotharingen, in 1634 met een korte onderbreking. Hij behoorde tot het huis Lotharingen.

Athos is een personage in de romans De drie musketiers, Twintig jaar later, en De burggraaf van Bragelonne van Alexandre Dumas père.

In De drie Musketiers zijn hij en de andere twee musketiers Porthos en Aramis vrienden van het hoofdpersonage van de roman, d'Artagnan. Hij heeft een mysterieus verleden dat hem in verband brengt met de vrouwelijke schurk van de roman, Milady de Winter.

Athos, iets ouder dan de rest, is een vaderfiguur voor de andere musketiers. Hij wordt beschreven als nobel en knap maar ook zeer geheimzinnig, zijn heil in drank zoekend om zijn geheime leed te verzachten en te vergeten.

Op het einde van de roman wordt bekend dat hij in werkelijkheid Graaf van la Fère is, die Milady's echtgenoot was voor ze Graaf de Winter huwde.

In de laatste twee romans staat hij openlijk bekend als Graaf van la Fère en is hij de vader van de jonge held, Raoul de Bragelonne. Net als bij Porthos wordt Athos' voornaam nooit genoemd, al noemt de jonge Milady (toen Charlotte genoemd) hem in het toneelstuk De Jeugd van de Musketiers Vicomte de la Fère Olivier, dus men kan aannemen dat dit Athos' voornaam is.

De fictieve Athos is genoemd naar de historische musketier Armand de Sillègue d'Athos d'Autevielle (1615-1644). Op de naam na hebben ze echter niet veel gemeen. Deze kwam om bij een duel, nog voordat Charles de Batz-de Castelmore (de persoon waarop d'Artagnan gebaseerd is) zich aansloot bij de musketiers; ze zullen elkaar waarschijnlijk dus nooit ontmoet hebben. Zijn titel, Comte de La Fère (Graaf van La Fère) is weliswaar verzonnen, maar verwijst naar de domeinen van La Fère die eens eigendom waren van Anna van Oostenrijk, koningin van Frankrijk in deze romans.

René Aramis is een personage in de romans De drie musketiers (Les trois mousquetaires, 1844), Twintig jaar later (Vingt ans après, 1845) en De burggraaf van Bragelonne (Le Vicomte de Bragelonne, 1848), geschreven door Alexandre Dumas. Hij en de andere twee musketiers Athos en Porthos zijn vrienden van het hoofdpersonage d'Artagnan.

Aramis is een uitzondering tussen de musketiers, daar zijn doopnaam, René, tot tweemaal toe genoemd wordt door Dumas. We horen deze naam als d'Artagnan hem vindt met zijn minnares in het tweede boek, en nogmaals wanneer Bazin over Aramis spreekt in het derde boek. In Twintig Jaar Later is hij een jezuïet als l'abbé d'Herblay zowel als Chevalier d'Herblay. In de De burggraaf van Bragelonne staat hij bekend als de bisschop van Vannes, een titel aan hem verleend door Nicolas Fouquet. Wanneer hij terugkomt van ballingschap, is hij een Spaanse edele, bekend als de Hertog van Alameda.

Aramis houdt van intriges en vrouwen, hetgeen vooroordeelbevestigend is in die tijd ten opzichte van jezuïeten en abbés (voor de Franse Revolutie). Abbés profiteerden van de inkomsten van een abdij, maar waren niet verplicht de kloosterregels te volgen (dit begrijpt Aramis zeer goed).

De fictieve Aramis is losjes gebaseerd op de historische musketier Henri d'Aramitz, wiens naam oorsprong vindt in het Franse dorpje Aramits. Hij was een neef van de graaf van Tréville. Dumas vond informatie over deze musketier in de bibliotheek van Marseille.