Van wie was George IV van het Verenigd Koninkrijk?

George IV August Frederik van Hannover (Engels: George Augustus Frederick; St. James's Palace, 12 augustus 1762 – Windsor Castle, 26 juni 1830) was koning van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland en koning van Hannover van 1820 tot 1830. Hij was prins regent voor zijn vader van 1811 tot diens dood in 1820 en stond vooral bekend om de overwinning van het Verenigd Koninkrijk in de napoleontische oorlogen.

George was een koppige monarch, die zich vaak bemoeide met de politiek, vooral op het gebied van de katholieke emancipatie, maar niet zoveel als zijn vader. Zowel tijdens zijn regentschap als tijdens zijn koningschap was het vooral Robert Jenkinson, de tweede graaf van Liverpool, die de regering beheerste als minister-president. Andere ministers-presidenten onder George IV waren George Canning in 1827, Frederick John Robinson de graaf van Ripon, van 1827 tot 1828 en Arthur Wellesley de hertog van Wellington, van 1828 tot 1830.

Koning George IV staat vandaag de dag vooral bekend om zijn extravagante levensstijl in de periode toen hij Prince of Wales, prins-regent en koning was. In 1797 was zijn gewicht al rond de 111 kilogram. Hij had een zeer slechte relatie met zijn vader, George III, en ook met zijn tweede echtgenote Caroline van Brunswijk. Hij verbood haar zelfs om bij zijn kroning aanwezig te zijn. George IV liet door John Nash het Royal Pavilion in Brighton bouwen en liet Buckingham House verbouwen en herinrichten en hij liet door Jeffry Wyattville Windsor Castle verbouwen. Hij was zeer betrokken bij de oprichting van de National Gallery in Londen en King's College in Londen.

Grace Dalrymple Elliott (c. 1754 – 16 May 1823) was a Scottish courtesan, writer and spy resident in Paris during the French Revolution. She was an eyewitness to events detailed in her memoirs, Journal of my life during the French Revolution (Ma Vie sous la Révolution) published posthumously in 1859. She was mistress, first to the future George IV, by whom she is said to have borne an illegitimate daughter, and then to the Duke of Orléans. Elliott trafficked correspondence and helped condemned Royalists and members of the French nobility escape from the First French Republic during the Reign of Terror. She was arrested several times but managed to avoid the guillotine, and was released following the military coup that ended the Terror and resulted in the execution of Robespierre.

In the acclaimed but widely controversial 2001 film adaptation of her memoirs by French New Wave director Éric Rohmer as The Lady and the Duke, Grace Elliot was played by English actress Lucy Russell.

Mary Robinson (née Darby; 27 November 1757 – 26 December 1800) was an English actress, poet, dramatist, novelist and celebrity figure. She lived in England, in the cities of Bristol and London; she also lived in France and Germany for a time. She enjoyed poetry from the age of seven and started working, first as a teacher and then as an actress, from the age of 14. She wrote many plays, poems and novels. She was a celebrity, gossiped about in newspapers, famous for her acting and writing. During her lifetime she was known as "the English Sappho". She earned her nickname "Perdita" for her role as Perdita (heroine of Shakespeare's The Winter's Tale) in 1779, and was the first public mistress of King George IV while he was still Prince of Wales.